നിലാവിന്‍റെ സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കള്‍ വിടരുമെന്ന് മോഹിച്ച്
ഒരുപാട് സഹസ്രങ്ങളില്‍ മിഴിയും തുറന്ന്‌...
അറിയാത്ത രാഗം മൂളുന്ന കുയിലിണകളുടെ സംഗീതം.
പെയിതു തോര്‍ന്ന പുതുമഴയുടെ വിടവാങ്ങലിലും,
മനപ്പൂര്‍വ്വം മറന്നുപോയ ഭൂതകാലവും,
ഗതകാല മധുരസ്മരണയ്ക്ക് മുകളില്‍ -
"ഷുഗര്‍" സ്റ്റിക്കറൊട്ടിച്ച ചുമതലകളും, ജീവിത ഭാരങ്ങളും.
പറയാന്‍ വിതുമ്പുന്നു;
അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍,
പക്ഷെ...
നിഴലുകള്‍ യാത്രയാവുന്നു, പ്രതീക്ഷകളും...
എങ്ങും തൊടാതെ, അറിയാതെ, പറയാതെ -
നാളകളിലേക്ക് ചിറകടിച്ച മനസ്സും,
നാളകളിലേക്ക് ചിറകടിച്ച മനസ്സും,
നൂല്‍പ്പാലങ്ങളില്‍ അക്കരപ്പച്ച തേടുന്ന സ്വപ്നങ്ങളും.
മറവിയുടെ കറുത്ത മൂടുപടം നീക്കി -
വേദനയുടെയും, നഷ്ടപ്പെടലിന്റെയും
അകന്നുപോകുന്ന കാലൊച്ചകള്‍...
മറവിയുടെ കറുത്ത മൂടുപടം നീക്കി -
വേദനയുടെയും, നഷ്ടപ്പെടലിന്റെയും
അകന്നുപോകുന്ന കാലൊച്ചകള്‍...
അതെ! പാരാസെറ്റമോള്‍ ചിരിക്കുകയാണ്!
വേദനകള്‍, വേദനകള്‍ മാത്രം ബാക്കി...
ഇതിനോരവസ്സാനമില്ലേ?
വേദനകള്‍, വേദനകള്‍ മാത്രം ബാക്കി...
ഇതിനോരവസ്സാനമില്ലേ?
അറംപറ്റിയ അസൂയപ്പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നു
വാടാതെ, കൊഴിയാതെ...
വിവേക്, നന്നായി എഴുതുന്നല്ലോ--- എന്തെ നിര്‍ത്തിയത്? സമയം കിട്ടിയാല്‍ എഴുതുമല്ലോ---
ReplyDeleteഅനിത